Over vetes en verloren liefdes

Het internet is een uitlaatklep en een therapeut - althans, voor de mensen die er hun berichten achterlaten. Wie zijn zieleroerselen op het web plaatst, voelt zich niet zelden daarna stukken beter; en zeker als hij, zoals vaak hier op het Volkskrantblog gebeurt, een luisterend oor vindt en begripvolle reacties. Prima allemaal.

Minder fraai is het als bloggers menen hun privévetes hier te mogen uitvechten en hun ex-vrienden en -vriendinnen door het slijk halen. Soms gebeurt dat. Meestal volstaat het om het betreffende bericht weg te halen en de overtreder te waarschuwen.

Zojuist heb ik dat weer moeten doen, wat voor mij aanleiding is om dit korte berichtje te schrijven. Een oproep, zo je wilt: mensen, het is prima om hier je sores van je af te schrijven. Wat mij betreft is dat één van de functies van dit blog. Maar zorg er dan in hemelsnaam wel voor dat dat gebeurt met respect voor de privacy van de tegenpartij. Je verloren vriendin heeft er niet om gevraagd om hier met haar hele hebben en houwen neergezet te worden. Jullie ruzie hoeft hier niet uitgevochten te worden.

Kortom: maak je verhaal anoniem, en zorg dat de ander niet herkenbaar is. Dat kan betekenen dat je zelf onder een alias moet opereren. Doe dat dan - maar gebruik het Volkskrantblog niet om een ander de grond in te trappen.