Nieuwe economie wint overtuigend van de oude

Gisteren, woensdag, was het hoogtepunt in het wereldwijde protest tegen de Amerikaanse voorstellen voor het bestrijden van webpiraten. Veel sites, waaronder Wikipedia, Boingboing, WordPress.org en Mozilla (de makers van Firefox) gingen op zwart. De Amerikaanse congresleden die het voorstel bedachten, lijken in de touwen te hangen; eerder deze week, nadat het Witte Huis had bekend gemaakt dat president Obama de wet niet zou tekenen, was er even sprake van dat ze het wetsontwerp volledig zouden intrekken; maar dat bleek te vroeg gejuicht.

Ik heb niets toe te voegen aan al diegenen die Sopa, en zijn tegenhanger in de Senaat, Pipa, al hebben gefileerd tot op het bod. Terzijde: Google eens de woorden 'why sopa is'. Een korte blik op de eerste pagina van de 290 miljoen resultaten volstaat vermoedelijk om het sentiment te duiden. Internetcoryfeeën als Jeff Jarvis, Dan Gillmor en Clay Shirky hebben zich al voldoende over de principiële bezwaren tegen de nieuwe wet geboden.

Wat ik interessant vind, is dat het massale protest wel degelijk verschil maakt. De nieuwe economie wint het van de oude, schreef de New York Times vandaag. Twee weken geleden nog leek Sopa een gelopen race; de weinige oppositie die er was, werd gemak overvleugeld door de enorme meerderheden in Huis van Afgevaardigden en in de Senaat voor Sopa's broertje Pipa. Toen mobiliseerde het web zich en werd alles anders.

GoDaddy, marktleider in webhosting in de VS, was een van de eerste partijen die bakzeil haalde. Een oproep op Twitter aan de klanten om GoDaddy te laten merken dat ze de steun voor Sopa niet op prijs stelden, leidde er eind december toe dat in twee dagen tijd 37 duizend mensen hun account opzegden. Een kleinigheid vergeleken met de vele  miljoenen klanten die deze hosting provider bedient, maar de geschiedenis laat voldoende zien dat elke onderneming moet oppassen dat een klein stroompje niet een enorme vloed gaat worden.

En GoDaddy was de eerste; daarna volgden Nintendo, Sony en Electronic Arts. Het zal geen toeval zijn dat deze partijen niet alleen wortels hebben in de 'content'-industrie (dus platen, spelletjes en films produceren) maar ook grote belangen hebben in de wereld van high-tech. De partijen die content produceren, zijn de belangrijkste promotors van Sopa; de partijen die het moeten hebben van de verspreiding van technologie (Google, Facebook, Twitter, Wikipedia) zijn de belangrijkste bestrijders.

Hoe dan ook, de afgelopen week volgde de ene na de andere politicus onder druk van het veelkoppige sociale beest dat het internet is geworden. President Obama liet in het weekend weten grote problemen te hebben met Sopa; en woensdag trok een aantal Afgevaardigden en Senatoren zijn steun in.

Hoe het verder gaat met Sopa, moeten we afwachten; het lijkt wel duidelijk dat de wetsvoorstellen in hun huidige vorm geen kans van overleven hebben, maar de uitgeverijen en platenproducenten hebben een lange adem en een grote oorlogskas. Het zal nog niet afgelopen zijn. Maar wat ik mooi vind, is dit: de innovatie en de creativiteit, belichaamd in de partijen die het internet hebben vorm gegeven en door het internet groot zijn geworden, hebben deze slag overtuigend gewonnen. De grote verliezers zijn de platenbonzen en uitgeverijen, die, als het aan hen lag, het internet het liefst helemaal zouden verbieden.

Weg met de muziekindustrie, Brein en Buma-Stemra

Net een nieuwe column gepubliceerd op de opiniesite van de Volkskrant. Laat me daarin nog redelijk mild uit over het artikel van Wouter Keuning in de Volkskrant van vorige week zaterdag (helaas niet online) over de aanpak van de ‘piraterij’ door de muziekindustrie. Wat een slecht verhaal was dat! Zo goed als kritiekloos kwamen daarin de advocaten van Brein en Buma/Stemra aan het woord – en geen woord over de gedachte dat de muziekindustrie vooral zichzelf vertegenwoordigt, en niet de artiesten.

Enfin, hoop met de column nog iets recht te hebben gezet. Helaas geen ruimte in de papieren krant.

Wil ook de gelegenheid aangrijpen om nog een kleine opmerking toe te voegen: als we allemaal een paar centen extra betalen op onze maandelijkse rekening van de internet provider, in ruil waarvoor we vrijelijk kunnen beschikken over artistieke creaties, zou dit een enorme stimulans zijn voor maatschappelijke groei en innovatie. Denk aan alle mashups die er op Youtube staan van bekende videoclips en films, de fan-industrie rondom de Harry Potter boeken en de Star Wars films – het is niet allemaal even hoogstaand, maar mensen zijn aan het creëren, aan het fantaseren, aan het bedenken en aan het maken, in plaats van avond aan avond als een zombie voor de buis te hangen.

Dat is nou eens een maatschappelijke norm en waarde waarover het CDA zich druk zou moeten maken. Maar ik zal wel te veel verlangen….

P.S. Het vrijelijk kopiëren en mixen van dit stuk is toegestaan!