Mijn nieuwe column op de site van de Volkskrant gaat over de revolutie in Egypte als media-evenement. Het is interessant om de ontwikkelingen in dat land te beschouwen volgens de wetten van het klassieke drama, die onder meer stipuleren dat er eenheid van tijd, plaats en handeling moet zijn wil een toneelstuk het publiek aanspreken. In dat opzicht voldoen de gebeurtenissen op en rond het Tahrir-plein aan bijna al deze regels. Er is zelfs een duidelijke goed (de Google-manager die de aanzet gaf tot de opstand)-tegen-kwaad (faraoh Mubarak) gevecht dat de mensen aanspreekt.
Nu maar hopen dat wat er in Egypte gebeurt niet ontaardt in een tragedie…