Vijf jaar De nieuwe reporter

Kreeg een mailtje van Theo Dersjant, een van de mannen achter De Nieuwe Reporter. Of ik mijn mening wilde geven over deze site. Binnenkort bestaan ze vijf jaar en dat vinden ze een goed moment zich te bezinnen over hun bestaansrecht en hun aanpak.

 

Dit schreef ik:

 

Beste Theo

dank voor je uitnodiging input te leveren over de toekomst van DNR.

beginnen met een compliment, dat hoort zo geloof ik: ik vind DNR veruit de beste site voor debat over de toekomst van de Nederlandse journalistiek. En dan volgt meteen de relativering: andere sites zijn er naar mijn idee niet. Dat wil zeggen: een hoop journalisten en mediastrategen hebben natuurlijk hun eigen blog, maar wat ik goed vind aan DNR is dat ze probeert een soort centrum voor debat te zijn, waar al deze loslopende goeroes elkaar virtueel kunnen ontmoeten dan wel te lijf gaan.

Tegelijkertijd geloof ik dat jullie rubriek ‘best of the web’ – of hoe heette het ook alweer – opgeheven schijnt te zijn. Ten minste, ik zie het niet meer terug op de voorpagina van de site. En juist die rubriek had voor mij veel toegevoegde waarde. Jullie beoefenden daarmee een journalistieke kerntaak, namelijk de filtering en selectie  van het nieuws en bespaarden mij daarmee een hoop tijd. Nu moet ik het allemaal zelf uitzoeken…

DNR doet ook aan nieuws. Daarop zit ik niet te wachten; ik krijg dagelijks de nieuwsbrief van Villamedia in mijn mailbox, en dat is voor mij eigenlijk wel genoeg. DNR moet er wat mij betreft zijn voor verdieping, en dat mag nog wel iets meer zijn… De sectie Onderzoek vind ik erg interessant, maar daar wordt weinig gepubliceerd. Als DNR meer wil zijn dan een verzameling meninkjes (hoe belangwekkend ook), zou je eigenlijk op zoek moeten naar mensen uit de wetenschappelijke wereld die een pen kunnen vasthouden en interessant kunnen schrijven over hun vakgebied en hun nieuwe baanbrekende inzichten.

Ik realiseer me dat DNR een platform is voor debat over de toekomst van de Nederlandse journalistiek; toch zou het de moeite waard zijn de blik iets vaker over de grenzen te richten en te kijken hoe de journalistiek zich in vergelijkbare landen ontwikkelt. En als er verschillen zijn, waaraan die dan liggen.

Zo heb ik het zelf altijd heel interessant gevonden dat Nederland zo’n beetje het enige westerse land is waar de grootste nieuwssite niet is voortgekomen uit een journalistieke organisatie, maar van scratch af is opgezet. Ik heb daarover natuurlijk wel mijn ideeen hoe dat komt, maar ik zou het interessant vinden om over dit onderwerp een stukkie te lezen waarin ook de situatie in andere landen wordt beschouwd.

Helemaal aan de andere kant van het spectrum, het lokale, ligt ook een gat dat nog opgevuld kan worden. Hoe vangen gemeenschappen het wegvallen van hun lokale kranten op? Floreren lokale grass-roots initiatieven ineens? Of is daarvoor geen interesse?

En er is nog een thema dat jullie naar mijn idee enigszins verwaarlozen: de commercie. Verdienmodellen, online en offline.

Nou ja, je merkt dat ik eerder mijn pijlen richt op de onderwerpkeuze dan op de fundamenten van DNR. Dat is op zich al een compliment, lijkt me.

Succes en sterkte met DNR!

GJ