Na alle commotie rondom het ‘pedoblog’ van de PNVD, de partij die seks met kinderen wil legaliseren, was het te verwachten dat zich al snel opnieuw een omstreden club zou aanmelden op het Volkskrantblog. En ja hoor, Michiel Smit, die volgens de rechter een ‘neo-nazi’ genoemd mag worden en die er nogal radicale ideeën omtrent buitenlanders, integratie, immigratie, en de Hollandse volksaard op nahoudt, is nu ook aanwezig in deze kolommen.

En voorspelbaar: opnieuw klinkt de roep om verwijdering en/of verbanning. Ik zal niet verhelen dat we hiermee worstelen. Het Volkskrantblog mag niet het putje van het Nederlandse internet worden. Toen Smit zich meldde, dachten we in eerste instantie nog aan een hoax; er was iets vreemds aan de hand met zijn ip-nummers. Maar later kregen we onomstotelijk bevestiging dat hij het wel degelijk is.

De verleiding is heel groot om de deur dicht te gooien voor Smit, en dus ook voor het pedoblog. Maar voorlopig willen we die verleiding weerstaan. Vanzelfsprekend worden ze nauwlettend gevolgd, om te zien of ze de gebruiksvoorwaarden niet met voeten treden. Maar zolang ze dat niet doen, zouden we onze eigen uitgangspunten verloochenen door ze van het Volkskrantblog te gooien.

Er zijn twee manieren om hiermee om te gaan: negeren, of in debat gaan. Waar negeren toe leidt, zien we in Vlaanderen, waar het Vlaams Belang dankzij het cordon sanitaire is uitgegroeid tot één van de grootste partijen.  Ik zou zeggen: ga het debat met ze aan: laat zien hoe leeg hun hoofden en hol hun argumenten zijn. Sabel ze neer met woorden. En laat ze niet wegkomen met hun verwerpelijke ideeën.

Het kan best zijn dat we in de nabije toekomst tot de conclusie komen dat ons beleid verkeerd is, en dat we het blog toch moeten dichtgooien voor dit soort clubs. Het risico voor de Volkskrant is vanzelfsprekend de imagoschade die we kunnen oplopen; niet iedereen is in staat een onderscheid te maken tussen de ideeën en het platform; en misschien is dat onderscheid ook wel kunstmatiger dan wij denken.