Na bijna drie maanden Volkskrantblog wordt hier en daar de vraag gesteld wat nu eigenlijk het doel is van het weblogsysteem, wat de Volkskrant er mee wil doen, wat de toekomstige plannen zijn, en hoe het Volkskrantblog zich zou moeten ontwikkelen. Ik besteed aan dit soort vragen veel aandacht in mijn wekelijkse columns. Maar aangezien die vooral zijn bedoeld voor de papieren krant, en ik de lezers daarvan niet wekelijks wil lastigvallen met hetzelfde thema, is het handig om er hier nog eens apart, en puntsgewijs, op terug te komen.
- Vooropgesteld moet worden dat ik ongelooflijk blij ben met de manier waarop het Volkskrantblog zich de afgelopen maanden heeft ontwikkeld. Ik schreef afgelopen vrijdag dat het hier en daar lijkt op een Big-Brotherhuis, en op andere plekken tot een glazen parlement waar wordt gediscussieerd. En er zijn veel meer metaforen te maken. Of een bericht nu in de ene of de andere categorie past, het is mij even lief. De kwaliteit vind ik over het algemeen ongelooflijk hoog – op natuurlijk die enkele zonderling na die niemand lijkt te begrijpen maar die verder ook geen kwaad kan. Ik weet ook dat ik niet alleen sta in die mening. Ook de hoofdredactie is blij met deze nieuwe aanwinst in het VK-assortiment. Wij zijn weliswaar gastheer, maar wij treden slechts faciliterend op: dit Volkskrantblog staat of valt met de inbreng van alle deelnemers en, niet te vergeten, van alle bezoekers die hun reacties achterlaten en met aanbevelingen strooien.
- Wat wil de Volkskrant ermee? Daarvoor verwijs ik naar het artikel dat collega Engelsma en ik bij aanvang, half september, schreven. Onze doelstellingen zijn niet veranderd. Maar mocht het Volkskrantblog zich op een andere manier ontpoppen en naar volwassenheid groeien, wie zijn wij dan om dat tegen te houden? Dit instrument is niet langer exclusief van de Volkskrant, maar van alle bijna tweeduizend deelnemers.
- Toekomstige plannen? Er zijn er veel, maar geen ervan voldoende ontwikkeld om nu al hier prijs te geven. Wel staat vast dat die plannen groei behelzen, en geen afbraak of afbouw. Los van ontwikkelingen in de software (we werken hard om alles gebruiksvriendelijker te maken), hebben we natuurlijk ook ideeën over hoe we de integratie tussen papieren krant en internet kunnen verbeteren. Daarin speelt het Volkskrantblog een centrale rol. Nogmaals, ik kan hierover nu niet veel meer kwijt, maar als het moment daar is, zijn de bezoekers van deze site de eersten die geïnformeerd worden.
- Hoe moet het Volkskrantblog zich ontwikkelen? Ach, idealiter wordt het een podium voor journalistiek talent, waar wij naar hartelust kunnen recruteren, en dat elke maand miljoenen euro’s binnenbrengt aan advertentie-revenuen… 😉 Maar ik zie het Volkskrantblog als een baby, aan het begin van een veelbelovend leven. En net als elke ouder (ik heb een dochter van vijftien en een zoon van twaalf, dus ik weet waarover ik praat) doe je je best om de omgeving zo gezond, warm en veilig mogelijk te maken, maar laat je het kind ook zijn eigen weg vinden. En net als elke ouder ben ik razend benieuwd waar je spruit uiteindelijk belandt – en hoop en verwacht je dat de goot niet zijn uiteindelijke levensdoel zal blijken.
Bloggers, ga vooral zo door! En waarschuw de mensen in uw omgeving dat hier iets bijzonders gebeurt…