Alle macht aan de bezoekers?

Ruim drie maanden, twintigduizend berichten, 2800 gebruikers, elfduizend plaatjes, en zeventigduizend reacties zijn we nu verder op het Volkskrantblog. Eerst maar even die aantallen. Die zijn overweldigend. Dagelijks worden zo’n 250 berichten, ‘meninkjes over niks en alles’ zoals blog-uitgever Ilse het noemt, bij ons gepost. We hebben 6500 unieke bezoekers per dag, die 30 duizend pagina’s bekijken. Dat is een miljoen pagina’s per maand. Ter vergelijking: de nieuwssite van de Volkskrant trekt gemiddeld 110 duizend bezoekers per dag. Het Volkskrantblog staat op de vijfde plaats van populairste bestemmingen op de site van de Volkskrant.

Met dit alles zijn we meer dan tevreden. Al die getallen liggen ver boven onze verwachting; toen we begonnen, half september, was de inschatting dat we blij mochten zijn als we eind december zo’n duizend bloggers zouden hebben. Dat was overduidelijk te pessimistisch.

Maar toch is het niet genoeg. Ons weblogsysteem is gebouwd op massa. Het idee is dat de bezoekers zouden moeten bepalen hoe het grootste deel van de voorpagina van het Volkskrantblog eruit ziet door een stem uit te brengen op het bericht dat naar hun idee een prominente plek verdient. De redactie speelt in die selectie geen enkele rol; het is de ultieme macht aan de bezoeker.

Zo’n systeem staat of valt met massa. Vergelijk het met opiniepeilingen: die worden representatiever naarmate er meer mensen aan meedoen. Een peiling met twee deelnemers is waardeloos.

Bij het Volkskrantblog komen we, ondanks het grote aantal bezoekers, massa tekort om dit systeem echt goed te laten werken. Of wellicht hebben we genoeg bezoekers, maar klikken ze niet genoeg op de aanbevelingsknop. Hoe dan ook is het resultaat dat we, vind ik, te vaak dezelfde namen in de top-tien lijstjes zien terugkeren. Het is niet dat ik deze bloggers: JB, Tijdrover, Jacob Hesseling, Arie, App, Jasper Boon en anderen, hun plek niet gun. Integendeel. Hun stukjes zijn vaak amusant, prikkelend, of interessant. Ze zijn niet voor niks zo populair. Maar hun steeds terugkerende plek op de voorpagina is een fenomeen dat zichzelf versterkt. Andere bloggers krijgen te weinig kans, vind ik.

Illustratief is een stemming die App heeft georganiseerd voor de beste blogger op het Volkskrantblog. JB heeft gewonnen; ongetwijfeld terecht. Maar in de eindstand zien we dezelfde bekende namen weer terug. Zo ontstaat een gemeenschap, een club van mensen die elkaar leren kennen, waarderen en steunen.

Nu onderkent een aantal van deze toppers dit probleem ook en komt met oplossingen aan: zo tipt App elke week een nieuwe, nog onbekende blogger, die wat hem betreft meer voor het voetlicht mag komen. Dat is een prima initiatief, maar ik betwijfel of het voldoende is.

Ik besef dat deze verschijnselen inherent zijn aan het waarderingssysteem dat we hebben gekozen. Alle macht aan de bezoekers: dan moet je ook niet zeuren als die bezoekers aan elkaar gaan klitten en groepsgedrag vertonen.

Maar hierover is het laatste woord nog niet gezegd. Ik vind het belangrijk dat bloggers die ten onrechte over het hoofd worden gezien, toch de plek krijgen die hun toekomt. We beraden ons nu over de beste manier om dit uit te voeren, en in het nieuwe jaar zullen we daar een begin mee maken.

Alle macht aan de bezoekers? Hm, was er niet een wijs man die zei dat absolute macht absoluut corrupt maakt? Daarom: het zoeken blijft naar het correcte evenwicht tussen redactionele ervaring aan de ene kant, en de wensen van de gebruikers en de bezoekers aan de andere kant. Als we dat evenwicht vinden, hebben we de ideale mix en de ideale voorpagina. Dat is een mooie ambitie om na te streven.